Hee allemaal!

Wat is mijn leven toch echt geweldig hier, ik zit op dit moment echt in een flow waarbij ik geniet van elke dag. Ik heb gewoon zoveel plezier, geen zorgen, en elke ochtend wordt ik weer wakker met volop zin in de dag! Een paar maand geleden had ik echt nooit verwacht dat ik zulke geweldige mensen zou ontmoeten, en dat ik hier zo mijn draai zou kunnen vinden. Op dit moment heb ik dan eigenlijk ook nog vrij weinig zin om na te denken over het hbo in Nederland. Of over dingen waar ik me later zorgen over zou kunnen maken. Ik leef echt gewoon heel erg in het nu, en ik, ik vind het heerlijk.

Vorige week had ik dus fallbreak (herfstvakantie) en ik heb zoveel gezien en het was zo mooi! We gingen dus naar de Grand Canyon en Zion Canyon. (Uiteindelijk zijn we ook nog naar Bryce Canyon geweest). Ik zal het proberen redelijk kort te houden want heb echt genoeg om te vertellen.

Zaterdagochtend zouden we dus om 9 uur weggaan onderweg naar de Grand Canyon (11 uur vertrokken we). Na iets van 3 uur rijden gingen we naar een grot toe. Hier was ooit lava doorheen gekomen en zo was deze grot ontstaan. Het was heel apart om het absolute donker te ervaren, zonder licht zag je letterlijk niks. Michele durfde niet dus we gingen met zijn drietjes (Mark, Romy en ik) Soms werd het heel smal en moest je kruipen. Na dit zijn we nog verder gereden en kwamen we in het begin van de avond aan bij de campground. Tent opzetten ging allemaal heel soepel (niet) en toen moest ik het luchtbed oppompen met een elektrisch pompje. Makkelijker kan het niet, tenzij je Aniek bij je hebt die totaal vergeet het pompje ook in het luchtbed te doen. Ik ben echt zo goed in kamperen! Na een hele koude nacht (10 graden, ik raak echt gewend aan het weer hier oeps!) Was het zondag.

Zondag gingen we ’s ochtends eerst naar de zonsopgang over de Grand Canyon kijken. Romy en ik hadden dus nog helemaal niks gezien, en toen ineens bamm was daar de Grand Canyon, wauw wat mooi. Verder zijn we op zondag met bussen naar allerlei plekken toe gereden en hebben afentoe even 3 kilometer gewandeld. Heel veel foto’s gemaakt natuurlijk en het is allemaal zo mooi! De Grand Canyon lijkt gewoon echt niet echt voor mij. Net alsof ik naar een greenscreen aan het kijken was. Dat het zo groot was, had ik echt nooit verwacht. Toen op gegeven moment hoorde ik een wel heel bekend taaltje achter me, dus mijn reactie was heel droog. Oh Nederlanders! Net alsof ze buitenaardse wezens waren haha. ’s Avonds keken we naar de zonsondergang, en bij ons kampvuur hadden we later ook nog smoares gegeten.

De volgende ochtend zijn Romy en ik met zijn tweeen een trail gaan hiken. We moesten er goed aan denken dat dit ons 4 tot 6 uur zou duren en dat je terug (omhoog) ongeveer 2 keer zo lang over deed dan naar beneden. We hebben die ochtend volgensmij iets van 8 km gelopen, of meer. We wandelen de South Kaibab Trial. Romy en ik waren dus een heel stuk naar beneden echt in de Grand Canyon gelopen. Op zulke momenten werd ik echt stil en vroeg ik me af hoe de natuur dat kan creëren. Het mooie was dat deze trail niet bekend is, en er dus ook bijna geen mensen waren! It took us 1.37 minutes to go down, daar hebben we geluncht en toen de zware tocht weer naar boven! En ik weet niet hoe, maar we deden er een uur en 17 minuten over. Jaja en dat voor iemand die uit het platte nederland komt! Ookal waren mijn beentjes wel moe haha. Ook liepen over die trail ezeltjes naar boven die goederen meenamen, zo cute. ’s Avonds onderweg naar de zonsondergang zaten Romy en ik in de truck, naast ons zagen we de Grand Canyon, en ookal was het koud, wauw ik had echt de tijd van m’n leven. Ik kan gewoon niet beschrijven hoe ik me op zulke momenten voel. Dat was volgens mij deze dag wel.

De volgende dag (dinsdag) gingen we eerst ‘sochtends foto’s maken bij het Grand Canyon bord en daarna gingen we naar een place waar je ook coogers tegen zou kunnen komen (zwarte panters), jammer genoeg hebben we deze niet gezien. Maar toen had ik echt de schrik van m’n leven! Ineens liep een vieze harige tarantula voor me, nou wat ben ik blij dat die niet in mijn tent was gekropen! Oja, ook trouwens heel leuk, op de camping liepen gewoon allemaal wilde dieren, reetjes, eekhoorns, elks, je bent dus echt in de natuur! Die middag zijn we nog naar een aantal uitzichtpunten gegaan en heb ik ook nog een tijd met Nederlanders staan praten. Hun wonen al 6 jaar in Amerika vanwege werk en wilden eigenlijk ook niet terug. Zij zeiden iets waar ik het helemaal mee eens was, alles is hier extremer, de cultuur, de mensen, de landschappen, de huizen, het eten, gewoon alles, (op een positieve manier). Die avond was het alweer onze laatste avond bij de Grand Canyon, nog een keer naar die mooie zonsondergang kijken en dan was onze tijd alweer voorbij! Wat ging het toch snel… We waren die avond Mark trouwens helemaal kwijt geraakt omdat Romy en ik weer overal door afgeleid werden, en dus compleet de verkeerde kant op liepen, ach de zonsondergang was toch overal mooi dus dat maakte niets uit!

Woensdagochtendvertrokken we al vroeg engingen we naar Zion Canyon, onderweg hiernaartoe reden we door hele mooie dorpjes heen waar de tijd al 50 jaar had stilgestaan. Het echte westerngevoel kreeg je hier, alles was hier zoveel ouder, en mensen leven daar echt op zichzelf zonder internet, dit was dan ook heel apart maar mooi om te zien. Eenmaal bij Zion ingecheckt te hebben zijn we met de bussen de omgeving een beetje gaan kijken. Ook dit was weer supermooi, en ik stond er echt versteld van hoe dichtbij het eigenlijk bij elkaar is, en hoe verschillend de landschappen zijn. Zion canyon is trouwens in Utah, dus nu ben ik weer in een andere state geweest. Deze woensdag hebben we eigenlijk best een rustige dag gehad, we hebben dan ook niet veel gewandeld.

De volgende ochtend stonden we alweer heel vroeg op, en toen zijn Romy en ik met zijn tweeën op pad gegaan. We hebben in de ochtend dus een heel stuk van Angels Landing gelopen. Deze wandeling staat in de top 10 van meest gevaarlijke trails van Amerika. Je moet je vasthouden aan kabels waaraan je je zelf op moet trekken, en je loopt soms op stukken van 70 cm breed en aan beide kanten zijn afgronden van een paar 100 meter. De afgelopen jaren zijn hier dan ook een aantal mensen overleden. Vanwege deze informatie leek het ons niet zo verstandig om helemaal naar de top te gaan, omdat iemand uit Nederland toch echt niet zoveel ervaring heeft met klimmen en hoogtes, oeps! Romy en ik zijn dus wel de eerste 2 stukken met kabels omhoog gegaan, maar alleen niet de laatste, dus niet helemaal tot de top. Stiekem best jammer, maar ik leef iniedergeval nog wel! Deze hike was wel echt vermoeiend omdat je telkens supersteil omhoog moest! Toen we weer terug waren hebben we nog 2 andere kleine wandelingen gedaan, langs kleine watervallen. En hierna zijn Romy en ik nog een riverwalk gaan doen. The Narrows wordt het ook wel genoemd. Het water was echt ijskoud en mijn gezicht op de foto’s was dan ook zeker heel spontaan en mooi! Later wenden we er wel aan, en daar hebben we dan ongeveer een uur in die rivier gelopen. Ik was echt mooi bezig daar, want ben echt 100 keer bijna gevallen, altijd net wanneer mensen keken… Na al deze hikes was ik echt uitgeput, ik heb die dag wel meer dan 20 km gelopen! ’s Avonds weer lekker bij het kampvuur gezeten (deden we elke avond) en de volgende dag was het alweer tijd om te gaan. In de bus op de terugweg naar de campground hadden we trouwens ineens een gesprek met echt 4 families wat Romy en ik hier sowieso nog moesten zien, omdat we nog maar één dag hadden, dit was wel heel grappig om te zien hoe fanatiek iedereen ineens werd en ze zaten echt zo van nee daarheen, nee daar!

Uiteindelijk was het dusalweer vrijdagen gingen we naar Bryce Canyon (op advies van 2 families), dit was ook weer zo mooi! Het landschap is echt heel apart (zoek maar foto’s op), en we hebben hier dan ook zeker weer genoten! Onderweg naar huis stopten we bij het Arizona sign, en daar stond ik nog als enige buiten de auto aangezien ik nog foto’s aan het maken was. Ik hoorde de truck wegrijden, en dacht dat ze dat als grapje deden… ookal reden ze wel best hard weg… Toen ik bij de truck kwam lagen M&M en Romy echt helemaal dubbel van het lachen en toen werd me dus vertelt dat Michele me vergeten was, en dan Mark heel hard stop! riep omdat ik nog buiten stond. Sond ik daar dus bijna helemaal alleen. Toen moest ik toch wel toegeven dat dit wel supergrappig was! Na dit gingen we nog naar HorseShoeBend, en je raad het al ook dit was weer super mooi! Hier had ik al veel foto’s van gezien, en het zag er echt precies zoals op de foto’s uit. Deze hike hebben Romy en ik ook met zijn tweetjes gedaan.

Eenmaal ’s avonds thuis gekomen was ik echt helemaal kapot. Alles deed au, en ik wilde het liefst zo snel mogelijk naar bed toe. Ik heb dus echt de vakantie van mijn leven gehad, en hier durfde ik alleen maar van te dromen van tevoren! Nu ik dit schrijf wil ik terug haha. Alle plezier die ik daar heb gehad, alle dingen die ik heb gedaan, machtig mooi gewoon!

Liefs, Aniek